In de vastentijd word ik opgeroepen om te kantelen. Om te keren en in te keren. Dat gaat niet vanzelf. Daar heb ik de kerk bij nodig. As zijt gij en tot as zult gij wederkeren. Relativerender wordt het niet in de kerk. De viering van aswoensdag creëert het juiste decor voor een omkeerproces van veertig dagen. Tegen de achtergrond van onze sterfelijkheid worden we uitgenodigd om opnieuw keuzes te maken en koers te zetten naar een beter en dus eeuwig leven, het koninkrijk Gods. Om dit veranderproces te bemoedigen krijg ik dagelijks spirituele teksten en gebeden voorgeschoteld via mail en social media. Allemaal prima natuurlijk. Maar er gebeurde de afgelopen dagen nog niet zoveel met mij. Tot gisteravond…
‘Nederland kantelt’, een aflevering van VPRO’s Tegenlicht, bracht mij aan het wankelen. Op de eerste zondag van de advent predikte de VPRO een grootse omkeer met Jan Rotmans, hoogleraar transitiekunde, als begeesterd prediker. Vorig jaar april hield Jan Rotmans in Tegenlicht ook al een vlammend betoog voor de menselijke maat en versterkte hij bij zijn hoorders het verlangen naar een nieuwe duurzame samenleving. Na die aflevering werd Rotmans overstelpt met brieven en mails en leidde deze uitzending tot de oprichting van ‘Het instituut voor Kantelaars, Friskijkers en Dwarsdenkers.’ Een netwerk van koplopers, verbinders en kantelaars in de duurzame innovatie, sociale economie en disruptieve technologie.
Gisteravond keek ik dus een uur lang naar een uitzending over hoop. Een betere wereld, het kan! Durf je er aan te zetten. Geen geitenwollensokkentypes. Maar zakenlui, ondernemers en wetenschappers die allemaal durfden om te keren. Dit is dus een goede boodschap anno 2015, dacht ik. Het evangelie 2.0. Het eeuwig leven krijgt z’n vertaling in een streven naar duurzaamheid. Cradle to Cradle is het nieuwe principe. Van kribbe tot kribbe. De cirkel is rond, wat mij betreft. De duif is neergestreken buiten de kerken. Ik word er blij van!
