Joke Hermsen schreef een prachtig essay over het belang van melancholie en hoe je melancholie ‘gezond’houdt en niet laat omslaan in depressiviteit. Ze beschrijft de wortel van de melancholieke stemming: het verlies van de kindertijd en het besef van vergankelijkheid. Liefde en creativiteit (kunst) zijn onontbeerlijk voor een niet- pathologische ontwikkeling van de melancholie. Ze zijn noodzakelijk om de verbinding tussen buitenwereld en binnenwereld, ik en de ander te kunnen maken. Zonder deze inspiratie raakt de mens van zijn eigen kern vervreemdt. Melancholie in haar gezonde vorm is een contemplatieve pauze die voorafgaat aan de verkenning van nieuwe mogelijkheden. Dit essay laat zich ook zeker lezen als een kritische noot bij onze huidige tijdsgeest. Over depressiviteit schrijft ze bijvoorbeeld: pillen kunnen oppervlakkige pijn verlichten, maar hebben geen invloed op de persoonlijke, onbewuste waarheid die alleen via gesprekken aan het licht kan komen.