Een pittig pleidooi om te lezen maar wel zeer inspirerend: Leven in tijden van versnelling. Rosa wisselt gedegen sociologische grondslagen af met filosofische verhandelingen maar ook met concrete en alledaagse illustraties van eerdere theoretisch redevoeringen. Rosa houdt een pleidooi voor resonantie nadat hij eerst uitvoerig heeft aangetoond dat onze hedendaagse wereld gekenmerkt wordt door vervreemding. Hij doet dat eerst en vooral door het fenomeen van maatschappelijk versnelling uitvoerig en grondig te introduceren. Die maatschappelijke versnelling leidt tot nieuwe ervaringen van tijd en ruimte, nieuwe sociale interactievormen en nieuwe vormen van subjectiviteit. Dat leidt vervolgens tot een transformatie van de manier waarop mensen zich in de wereld geplaatst of geworpen voelen.
p.128 “Naar mijn idee (en op basis van empirische gegevens) is een burn-out niet het gevolg van te veel werk en ook niet van de noodzaak om zo hard te lopen, maar van het ontbreken van enig duidelijk doel aan de horizon. Dat we ‘steeds harder moeten lopen om onze plaats te behouden’put de mensen uit. Dat we altijd maar weer moeten groeien, versnellen en innoveren om overeind te blijven staan en niet af te glijden naar een crisis, leidt naar een existentiële onmogelijkheid. … Een burn-out moet dan dus worden begrepen als een extreme vorm van de vervreemding zoals ik die in dit boek heb geprobeerd te schetsen.”
p.130 “Door het vestigen en veiligstellen van resonantieruimtes kunnen we ons weer een deel voelen van de wereld waarin we leven.”
