Het was december 2017- bij de kerstboom- dat ik het verlangen voelde om ‘uit mijn professionele netwerk te breken’. Ik wilde nieuwe mensen leren kennen, hun verhalen horen… Ik bedacht toen de estafettegesprekken- gesprekken waarbij mijn laatste vraag steeds is: ‘Met wie, vind jij, moet ik hierna in gesprek gaan?’ En ik wist ook al dat ik mijn eerste gesprek wilde voeren met een theoloog met een onverwachte loopbaan. Ik vertelde mijn idee aan een paar mensen om mij heen. En die reageerden positief. En ik kreeg ook al suggesties voor gesprekspartners. Dus eind januari stuurde ik mijn eerste bericht aan een voor mij onbekende a-typische theoloog. Of ik een kop koffie mocht drinken en dat het maar een uur zou duren. En tot mijn verbazing zei diegene ‘ja’. En zo reed ik eind februari naar Amsterdam. En ik weet nog goed hoe ik me voelde toen ik weer naar huis reed. Ik had de Holbergsuite van Grieg aangezet en voelde dat ik de eerste stap had gezet op een nog onbekende maar o-zo verrijkende weg. Dat ik bezig was om een sluimerend verlangen naar nieuwe loopbaanperspectieven bij mijzelf te ontwaren door te luisteren naar de verhalen van anderen. En nu ben ik een jaar verder. Ik ging van gesprek naar gesprek en voerde uiteindelijke tien estafettegesprekken door het hele land. Ik sprak bestuurders, ondernemers en directeuren uit de meest uiteenlopende sectoren. In juni ontdekte ik tijdens een gesprek dat ik in een Nyenrode-netwerk terecht was gekomen. Mijn gesprekspartner suggereerde dat Nyenrode wellicht ook voor mij interessant zou zijn. En ik dacht: waarom eigenlijk niet? En nu een jaar en vele kopjes koffie verder- bij de kerstboom- rond ik- met het schrijven van strategy paper- mijn eerste mba-module op Nyenrode af. Wat een jaar…. Zoveel inzichten opgedaan, zoveel geleerd, zoveel losgelaten! Waar mijn loopbaan heen gaat? Ik weet het nog niet. Ik volg mijn hart en vertrouw erop dat ik een nieuwe bestemming zal vinden. 2019- kom maar op!
