Ik houd van puntjes… Als je wel eens met mij hebt ge-appt of gemaild, dan weet je dat. Ik gebruik ze vrijelijk. Soms bescheiden: drie puntjes. Soms een heleboel. Midden tussen reeksen woorden. Maar ook als uiteinde van een bericht. Zoals sommige mensen stopwoordjes hebben. Zo heb ik stoptekens. Pas recentelijk ben ik het gaan analyseren bij mezelf. En ik ontdekte dat ik de puntjes gebruik om een ritme in het bericht aan te brengen. Voor extra spanning. Of twijfel. Maar ik gebruik de puntjes ook omdat ik daarmee ruimte wil maken in dat wat ik wil zeggen. Wellicht ook ruimte voor de ander om er zelf iets in te leggen. En ruimte voor dat wat niet gezegd kan worden. Alsof ik daarmee wil zeggen: pas op, dit is maar een schamele poging om de werkelijkheid in woorden te vatten. Anderen zouden hier misschien aanhalingstekens voor gebruiken. Maar dat vind ik dan al gauw wat cynisch of spottend aan doen. Puntjes geven mij ook meer het gevoel dat ik met iemand praat, in plaats van schrijf. Lekker vrijelijk aan de haal met die puntjes…gewoon alle interpunctieregels overtreden. Ik heb het geluk dat ik ook af en toe app met iemand die het aandurft om mij soms alleen maar puntjes te sturen. Eigenlijk een soort variant op morse. Ik beschouw het als een ultiem gebaar van vertrouwen en intimiteit. Kortom: heel prikkelend die puntjes!