Ik houd ervan om wat ik observeer te verbinden met wat van waarde is. Om mijn visie te verbinden met analyses en het grote verhaal in beeld te brengen. Maar niet alleen beschouwen, ook verantwoordelijk dragen en besluiten nemen.
Als theoloog ben ik getraind in het vertellen van een goed verhaal en om een inspirerende roerganger te zijn. Tijdens mijn studie leerde ik theoretische concepten en ‘gestolde gedachten’ te verbinden met alledaagse ervaringen en vice versa. En met die beide ‘tools’ in mijn rugzak geef ik richting en ruimte aan processen en organisaties.

Ik ben mijn hele leven al gefascineerd door gespreksvoering. Tijdens mijn studie leerde ik veel over pastorale gespreksvoering en biografische coaching en na mijn studie ontwikkelde ik mij verder in het levensbeschouwelijk gesprek met kinderen. In de laatste paar jaren in mijn rol als leidinggevende en bestuurder ben ik vooral geïnteresseerd in de vraag hoe je in organisaties het goede gesprek kunt voeren. Voor mij hangt die vraag ook samen met vraagstukken rondom diversiteit en inclusie. Socratische gespreksvoering en de werkvormen van Deep Democracy zijn daarbij voor mij belangrijke hulpmiddelen.

De semiotiek heeft een grote invloed gehad op de manier waarop ik de werkelijkheid benader. Ik leerde alles over de semiotische analyse van mijn leermeester, praktisch theoloog, Jacques Maas. Onder zijn leiding deed ik onderzoek naar de beleving van het heilige bij jong-volwassenen. Een van de belangrijkste uitgangspunten bij deze vorm van analyseren is dat betekenis ontstaat door verschil. Spanningsvelden in beeld brengen, contrasten articuleren: dat is wat je leert. Nieuwe perspectieven ontdekken en betekenissen ontsluiten door ze onder woorden te brengen, dat is wat ik kan. Maar vooral: heel goed kijken en luisteren! Die vaardigheden heb ik verder kunnen ontwikkelen in mijn werkzaamheden als (beeld)coach en praktijkbegeleider in het onderwijs. En later in het adviseren en begeleiden van organisaties bij vraagstukken rondom identiteit en purpose.