Theologe Martha Postlethwaite schreef dit prachtige gedicht. De ‘cupped hands’ deden me denken aan wat ik ook zo’n mooie beschrijving van (het) leven vond, namelijk dat het leven is als een donsveertje. Hoe harder je achter het veertje aanholt, hoe meer tumult je maakt en des te harder zal het veertje zich van je af bewegen. Maar als je het veertje wil pakken, moet je geduldig je handen ophouden. Je gaat richting veertje, ontspannen en vanuit vertrouwen. ‘Cupped hands’ en het veertje nestelt zich in je handpalm.
