Dagblad Trouw vertelde in oktober het prachtige verhaal van veerbaas Jacob Versteegh. Hij is baas over de handgetrokken pont over de Overijsselse Vecht. Mensen uit de hele wereld komen naar deze leukste voetveer van Nederland. De gemeente Zwolle stelde al eens voor om de handgetrokken veer te vervangen voor een ‘aluminium monster’. En de veiligheidsinspectie adviseerde een EHBO-trommeltje aan boord te leggen. De veerbaas haalt in reactie op die bemoeienis van overheden de woorden van zijn vader aan: Beter is de vijand van het goede. En dat is in deze tijd haast een bevrijdende boodschap! In deze tijd van versnelling, in een wereld waarin we steeds beter moeten worden en we voortdurend concurreren met anderen is het voetveer van Jacob Versteegh een betekenisvolle vrijplaats geworden. Mijn geliefde filosoof/socioloog Hartmunt Rosa zou zeggen: het is een plaats van resonantie. Daar is de ervaring op heel elementaire wijze verbonden te zijn met anderen en de wereld. Zo laat de veerbaas weten dat er regelmatig passagiers zijn die vragen: ‘waarom zetten jullie er geen motortje op, toch veel makkelijker? Ik zeg dan altijd: nou dat doen we niet omdat ik met zo’n lawaaiig motortje niet met u kan praten.’ En zo is het! En dit is niet alleen een mooi voorbeeld van die resonantie. Maar ook van het verschil tussen waarom en waartoe. Ik ben een liefhebber van waartoe-vragen. Maar omdat je ze zo weinig hoort, verander ik regelmatig een waarom- vraag in een waartoe-vraag. Beetje beroepsdeformatie… Maar veerbazen doen het blijkbaar ook! De waartoe-vraag vraagt altijd naar betekenis. In het antwoord ligt zingeving besloten. Mooie man! Die veerbaas….
