In het parool van 30 augustus 2014 stond een interview met Joan Nederlof. Het gaat natuurlijk over haar ziekte en hoe ze nu weer terugkomt in het volle leven. Helemaal aan het eind van het interview vraagt Gijs Groenteman aan haar of ze anders is geworden in de liefde. En: hoe het is om met haar een relatie te hebben. Haar antwoord is zo mooi en wat mij betreft ook zo diep religieus.
“Voordat ik ziek werd, was mijn levensfilosofie dat je er uiteindelijk altijd alleen voor staat. Je komt alleen op de wereld en gaat alleen dood, dat idee. Tijdens mijn ziekte heb ik ervaren dat dat toch niet zo is. Dat je niet alleen bent. Het emotioneert me, omdat het echt een diep besef is: tijdens het leven dat je er bent, kun je echt met elkaar zijn, en dat helpt ook. Het kan je dragen. Dat heb ik ervaren, het afgelopen jaar, dat iemand er onvoorwaardelijk voor je kan zijn. En dat je jezelf, als je het echt niet meer aankunt, ook open kunt stellen voor iemand anders. Als je je op die manier nog niet eerder had opengesteld, geeft dat een nieuwe verbondenheid. En dus ben ik inderdaad anders geworden in de liefde. Bijzonder he? Want het is een heel sterke overtuiging die dan ineens verandert.”
